شبیه سازی سیستم های محافظتی در مقابل فرود ناموفق هواپیما در انتهای باند فرودگاه

انجمن هوایي فدرال ( FAA ) فضای امني در حدود 1000 فوت را در انتهای باند فرود گاه برای كنترل هواپيماهایي كه از كنترل خارج شده اند مقرر ساخته . هرچند در بسياری موارد،برآورده كردن این خواسته به دليل موانع طبيعي یا انساني مقدور نيست . راه حل این مشکل استفاده از سيستم است. این سيستم طراحي شده تا مسافت طي شده توسط هواپيمایي كه از كنترل خارج شده را به طور چشم گيری ) EMAS ( تریال جاذب انرژی برای شبيه سازی ABAQUS كاهش دهد ، بدون این كه آسيب جدی به مسافران و خود هواپيما وارد شود . هدف این تحقيق استفاده از نرم افزار بستر جاذب انرژی و معرفي چند متریال خاكي به عنوان متریال جاذب انرژی و مقایسه ی آن ها با متریال موجود است . متد اولری – لاگرانژی اختياری مي تواند به بهترین شکل ، پاسخ مناسبي را برای نياز های ما در مورد طراحي و ساخت یک بستر جاذب انرژی ، فراهم آورد و همچنين مي تواند با داشتن مشخصات و نوع هواپيما و شرایط محيط فرودگاه ، مسافت طي شده توسط هواپيما روی بستر جاذب انرژی ، تا توقف كامل هواپيما استفاده شده است و نتایج آناليز برای یافتن Glass foam را پيشبيني كند .در این تحقيق از مشخصات فيزیکي هواپيما بوئينگ 727 و متریال پارامترهای بحراني برای بستر جاذب انرژی و همچنين مسافت طي شده در آن مورد بررسي قرار گرفته .

کلمات کلیدی:

بستر جاذب انرژی (EMAS) ، تکنیک اولری-لاگرانژی اختیاری،نرم افزار ABAQUST ، متریال Glass foam ،ایمنی باند فرودگاه

نویسندگان :

محمد کجباف والا (دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده ی فنی مهندسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز)

دکتر فرزین کلانتری (عضو هیئت علمی دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی)

اولین کنفرانس ملی مهندسی ژئوتکنیک ایران (1392)