نشست طولی و عرضی ایجاد شده بر اثر حفر تونل، بررسی روشهای تجربی و تحلیلی عددی پیشنهادی

طراحي و ساخت تونل مخصوصاً تونل سازی در عمق كم و مناطق شهری از لحاظ كنترل نشست های به وجود آمده در زمين و تغييرشکلهای دهانه تونل، مسأله مهمي تلقي ميشود. اهميت این مساله از لحاظ، كنترل تغيير شکلها و نشست سطحي زمين، پایداری جبهه كار و نيروهای ایجاد شده در پوشش ميباشد. روشهای مختلفي برای تخمين نشست در اثر حفر تونلها ارائه شده است كه مي توانند به سه دسته كلي روشهای تجربي، تحليلي و عددی اشاره كرد. پارامترهای موثر در دو روش اول درصد افت حجمي و موقعيت نقطه عطف پروفيل نشست مي باشند كه وابسته به شرایط زمين، نوع خاک و مشخصات هندسي تونل دایروی هستند. روشهای تجربي و تحليلي بر مبنای فرضيات ساده كننده ای از جمله فرض زمين همگن و ایزوتروپ و اغلب بر مبنای تئوری الاستيسيته ارائه شدهاند و در تخمين نشست واقعي زمين دارای خطا مي باشند. این روشها مقدار نشست را به صورت دست بالا تخمين ميزنند. روشهای عددی به دليل پيشرفت كامپيوتر و توسعه مدلهای رفتاری، دارای مقبوليت زیادی هستند. دراین مقاله روشهای پيشنهادی برای محاسبه نشست بر اثر حفاری تونل به طور كامل ارائه و پارامترهای موثر بر هر روش شرح داده و مقایسه شدهاند.

کلمات کلیدی:

تونلسازی، پروفیل نشست سطح زمین، روشهای تجربی، روشهای تحلیلی، مدل دو بعدی

نویسندگان :

سمیه جلفائی (دانشجوی کارشناسی ارشد مکانیک خاک و مهندسی پی دانشگاه زنجان)

علی لکی روحانی (عضو هیأت علمی، دانشکده فنی گروه عمران دانشگاه زنجان)

دومين كنفرانس ملي مهندسي ژئوتکنيک ایران (1393)